Hüküm ve Hikmetleriyle Ramazan ve Oruç

Elinizdeki ‘'Hüküm ve Hikmetleriyle Ramazan ve Oruç'' kitabı, yayına hazırlamakta olduğumuz ‘'Sünnet İlmihali/Fıkhul Hadis'' çalışmamızın üçüncü cildinin bir bölümü, oruç ibadetiyle ilgili kısmıdır. Kitabın bir kısmı da aynı çalışmanın ikinci cildinden namaz ibadetiyle ilgili bölümlerden alınmıştır. Hemen belirtelim ki; insanı takvaya ulaştıran, fecirden ğuruba, bir ay boyunca aç kalmak değildir. İnsanı takvaya ulaştıran; orucun ahlakı, diğer bir ifadeyle imsak, yani tutmaktır. Allah Resulü'nün (sav) ifadeleriyle söyleyecek olursak ‘'imanen/inanarak'' ve ‘'ihtisaben/ecrini Allah'tan bekleyerek'' yemeyi, içmeyi ve şehveti terk etmektir. Ebu hureyre'nin (ra) rivayet ettiğine göre Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur: ‘'Kim inanarak ve sevabını yanlızca Allah'tan umarak Ramazan orucunu tutarsa geçmiş günahları bağışlanır.'' (Buhari, 38; Müslim, 760) Burada iman ve ihtisab kaydı önemlidir. Oruca sevk eden amil, imandır. Kişi onu Allah (cc) farz kıldığı için ve O'na olan imanından dolayı tutmaktadır. İmanın gerektirdiği tek amel oruç değildir. İman ettiğimiz Allah; aynı zamanda o oruçta ahlaklı olmayı, orucu bir zırh gibi kuşanmayı, oruçla incelmeyi, oruçla diğerkam olmayı, oruçla nefsi tutmayı.. emretmiştir. İşte toplum tarafından takdir görmek veya kınanmamak, alışkanlık veya sağlık nedeniyle oruç tutanlar ile inandığı için oruç tutanlar arasındaki fark burada ortaya çıkmaktadır. Toplum için oruç tutan birini ele alacak olursak onun için tek önemli olan fecir ile ğurub arasında aç kalmaktır. Ötesi onu ilgilendirmemektedir.