İmâmiyye Şîası’nda Siyaset- Tefsir İlişkisi

İslâm tarihinin ilk döneminde her grup kendi siyasi düşüncesinin doğru olduğunu ispat etmek için Kur'ân-ı Kerîm'den ve hadîs-i şeriflerden deliller ileri sürmüştür. Âyetle ve hadisle desteklemeye çalıştıkları bu düşünceleri zaman içerisinde dinî bir anlam kazanmıştır. Dinî bir hüviyet elde eden bu gruplar iktidar sahiplerine veya başka gruplara karşı yaptıkları siyasi mücadelelerinde halkın desteğini sağlamak amacıyla siyasetten öte dinî boyutlarını ön plana çıkarma ihtiyacı hissetmişlerdir. İlk dönem Şiî müfessirlerinin genel olarak Kur'an'ı yorumlama yöntemi on iki imam merkezli olmuş ve bu anlayış hicrî V. asrın ilk çeyreğine kadar devam etmiştir. Biz çalışmamızı hicrî V. asra kadar olan dönemle sınırlandırdık ve konumuz gereği ancak siyaset-tefsir ilişkisi açısından bu dönemde yazılan Şiî tefsirlerini ele aldık.