İşgal Yıllarında Yunan Zulmü

Yunanlıların yaptıkları unutulacak gibi miydi? Ege ve Marmara Bölgelerinde, Trakya'da, bir tek Müslüman, bir tek ev, bir tek canlı bırakmamak için planlar yapmışlar ve bu planı uygulamaya koymuşlardı. Izmir, Bursa, Eskişehir, Manisa, Aydın, Uşak, Kütahya, Afyonkarahisar, Kocaeli, Adapazarı'nda sergilenen o dehşet ve o vahşet unutulabilinir mi? Sehirlerimizi, ilçelerimizi, kasabalarımızı, köylerimizi yaktılar. On binlerce, yüz binlerce masum insanımızı hunharca, gaddarca öldürduler Kadınların, kızların iffetine göz diktiler. Halkımızın malını, mülkünü gasbettiler, yağmaladılar, çaldılar. Insanlarımızı bir lokma yiyeceğe muhtaç hale getirdiler. Bu yapılanları okuyacaksınız. Evet, kabul ediyorum, bu kitabımız, "okunması en zor bır kitap"tır. Ben de yazarken zorlandım. Inanın yazmaya tahammül edemedirn. Yureğim daraldı. Öfkeden yumruklarımı sıktım. Bazen gozyaşlarımı tutamadım. Ama yazmaya mecburdum. Sizler de okumaya mecbursunuz. Tıpkı, acı bir ilacın ıçilmesi gibi... Bu gerçeklerin bilinmesi lazım. Bu gerçeklerin unutulmaması lazım. Yoksa Mehmed Akiflmizin dediği gibi, bu kem tarihin tekerrür etmesi kaçınılmaz olur. Su uyur, düşman uyumaz. Onlar yaptıklarından pişmanlık duymadılar. Tek kelime ile olsun pişmanlık izhar etmediler. Peki bize ne oluyor? Bu bilgiler niçin okullarımızda okutulmuyor? Niçin yayın organlarında dile getirilmiyor? Bu duruma yalnızca "tuhaf" deyip geçiştirebilir miyiz? Bilgisayarın "delete" tuşuna basıp yazılanların silinmesi gibi, sanki bu ülke insanlarının hafızası da bir "delete"tuşuna basılmışçasına silinmek istenmiştir. Bu eseri okuyalım, okuyalım ki bu vatanın başına neler geldiğini öğrenelim. Oğrenelim ki, yediden yetmişe hepimiz elbirliğiyle bu vatana sahip çıkalım. Bu vatan bize Cenab-ı Hakkın büyük lutfudur, ihsanıdır. Bunun kıymetini bilelim, bu nimeti bize veren Mun'im Hakikiye şükrânımızı arz edelim.