Meryem Olmak;-Bir Hidayet Öyküsü-

Kalktı Dicle. Vakit daha çok çalışmanın vakti idi biliyordu. Yaşarken şahid olmayanlara uğramıyordu şehadet. Daha çok çalışacak, daha çok salihat biriktirecekti amel defterinde. Yaşadığı her an davetçi olacaktı ta ki Rabbi onu şehadeti ile dahi daveti devam ettiren bir tohum kılsın. Toprağa düşünce daha çok yeşersin, daha çok fayda sağlasın bu ümmetin gençlerine. Bir Şehide'ye şahidlik etmenin hakkını vermeliydi Dicle.. İzzeti, değeri, mutluluğu İslam'da bulmuştu Dicle. Rabbi sebepler çıkarmıştı karşısına. Güzel örneklikler ile adım adım hidayete ulaştırmıştı onu. Önüne çıkan ilahi mesajları okuyabilenlerdendi Dicle. Ya okuyamayan, okuyup cevapsız bırakan milyonlarca insan… Farkettiği her yeni bilgi heyecan oluşturmuştu yüreğinde. Bırakmak, eski cehalet karanlığına dönmek istemiyordu. Karanlık tünelde ışığı görmüştü artık. Ulaşacağı menzil belliydi. Işığa ulaşıp aydınlığa çıkmak… Rabbi Kur'an'ı ona rehber etmişti. Karanlıklardan aydınlığa, batıldan hakka çıkarmıştı onu. Evet yolunu bulmuştu Dicle. Artık bu davanın bir parçasıydı. Şimdi uğruna yaşanılacak ve ölünecek şeyin Hak olduğunu biliyordu. Allah için yaşayıp Allah için ölecekti... Allah inananların dostudur, onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. İnkar edenlerin ise dostları tağuttur. Onları aydınlıktan karanlıklara sürüklerler. İşte onlar cehennemliklerdir, onlar orada temelli kalacaklardır. (Bakara 257)